The Naughty Spirit that Wanted to be Green Tara
A contemplative story about friendship, managing feelings of jealousy and practicing acceptance and compassion
Dr. Meyrav Mor
December 2021
The following contemplative story aims to provide support for children who experience jealousy and struggle to manage it. The story is told to the whole class as a way to awaken self-reflection, take responsibility for one’s actions, and have the courage to accept what we can't have.
At the Abiding Heart Education™ primary teacher training course, we demonstrate to our trainees how to create and use a contemplative story and use a transformative experiential and integrated approach to learning. to: engage in contemplation, meditation, teach literacy (reading, writing, handwriting, spelling, and grammar), arts, and additional languages. The story can be told in the main lesson to the whole class but with specific pupils in mind (without mentioning any names, of course). The content of the story is then used, in an integrated learning style, to teach literacy, arts, social skills, emotional literacy, cultural studies, additional languages, and meditation. Immersing the children in storytelling, painting, drawing, and the stillness of meditation can be healing, enriching, and a joyful way for children to learn and grow. Such learnings are imbued in the Buddhist view and take into consideration the pupils’ cultural context (in this instance, the story is geared towards High Himalayan Buddhist culture). This story can be used as a therapeutic tool when social dynamics amongst pupils arise that the story can address. This contemplative story can also be told during compassionate weeks to nurture in children acceptance and compassion. May this story bring healing to all.
English version
Written by Meyrav Mor
English Narration by Fionnuala Ni Eigeartaigh:
Once upon a time, not that long ago, in a beautiful valley surrounded by white peaked mountains, lived a boy called Lundup. Lundup was happy, friendly and caring. His best friend was his neighbour Dolma. Together they played in the garden and went on adventures up the mountains. One day, when the heavy monsoon rain was pouring down, they ran searching for shelter and Lundup found a wonderful cave. They sat at the entrance to the cave watching the rain.
Now, what Lundup and Dolma didn’t know was that in that cave lived a naughty spirit, and it saw that Lundup and Dolma were best friends. It didn’t like this because it was jealous and wanted all the love and care they had for each other. So the naughty spirit hid in the corner, simmering with anger and jealousy, listening to Dolma and Lundup’s conversation. Lundup was telling Dolma how his father was teaching him to meditate and call Green Tara to visit him whenever he felt scared. Dolma listened carefully and then exclaimed, “I would like to invite Tara so she can protect me and care for me, and I can give her my offerings of light and life and respect.” So Lundup said, “I will teach you how to call Tara.” “Hmmm,” thought the naughty spirit, “I can pretend to be Green Tara.” And so it waited in the darkness watching Lundup as he taught Dolma how to call Tara to come and shine her beautiful green light. The naughty spirit waited until Tara came to visit and immediately hid behind her. It watched all of Tara’s movements carefully, what she wore, and how she sent her beautiful green light that brought peace and harmony and love to everyone’s heart.
The rain stopped and the two friends ran out playing in the barley fields and then went back to their home.
A few days passed and Lundup and Dolma went out again on an adventure. “Let’s go to our secret cave,” said Lundup. “I love caves,” said Dolma, “they are so very peaceful.” So the two children climbed up the hill to where the cave was. They sat happily and quietly inside listening to the wind. The naughty spirit saw that the children were back. They were in such harmony that it felt angry and jealous again. “Let’s call Tara,” suggested Dolma. “All right”, said Lundup and he started guiding Dolma in meditation. “This is my opportunity,” thought the naughty spirit and it decided to pretend to be Green Tara. It dressed itself as Tara and presented itself as her. The children believed it was Tara and were happy. “Please shine your green light on us,” asked Dolma. So the naughty spirit pretended to shine green light but instead it was taking the love and light from Dolma and Lundup.
On the way back home Dolma started to complain to Lundup that he was walking too fast and was not sharing the snack with her. Lundup turned to Dolma and started shouting that he was hungry and that he didn't have enough to share. Lundup then greedily ate the lovely piece of cake he had brought for them both to eat. Dolma started to cry and told Lundup that she didn’t want to be his friend anymore.
Dolma ran back home crying and she went to where her grandmother was sitting in meditation. She buried her face in her grandmother’s lap sobbing. Grandmother caressed Dolma’s back quietly praying to Tara to bring peace into Dolma’s heart. Grandmother then heard from White Tara what the naughty spirit had done.
Grandmother helped Dolma wipe her tears and asked someone to call Lundup over. Grandmother sat both children together and told them what the naughty spirit had done. She said, “since you invited the naughty spirit by mistake, and not Green Tara, you are the only ones who can tell the naughty spirit to go away and not to bother you again." And so, the children cried out very loudly:
“I know that you are pretending to be Green Tara and hiding behind her. I command you to leave me”.
“Say it again and again”, said grandmother, “just in case!”
“I command you to leave me!”
“I command you to leave me!”
The children said the magic words three times and each time they repeated them, their voices grew stronger and clearer and their hearts became fuller and fuller with love and light. They looked at each other and laughed gaily. They then ran outside to play together, happy as can be.
The naughty spirit realised that this was not the way to try and be friends with Lundup and Dolma and it felt remorse. Grandmother looked at the naughty spirit and said:
“May you be happy, may you be free. Please go back to your home. Play with the spirits of light and love will fill your heart. Then you will have many, many lovely spirit friends."
And so it was and so it is!
Tibetan version
Translated by Lopon Dhondup Kelsang
ཐེའུ་རང་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མར་བརྫུས་པ།
གནའ་སྔ་མོ་སྔ་མོ་ཞིག་ལ། གངས་རི་དཀར་པོ་མང་པོས་མཐའ་ནས་བསྐོར་བའི་ཡུལ་ལུང་སྐྱིད་པོ་ཞིག་ཡོད། ཡུལ་དེ་ལ་ལྷུན་འགྲུབ་ཟེར་བའི་བུ་ཆུང་ཞིག་ཡོད་ཅིང་། བུ་ཆུང་དེ་སྤྲོ་སྣང་དོད་པོ། གཤིས་རྒྱུད་བཟང་པོ། བྱམས་སེམས་ཅན་ཞིག་ཡིན། ལྷན་འགྲུབ་ལ་གྲོགས་མོ་སྒྲོལ་མ་ཟེར་བའི་བུ་མོ་ཆུང་ཆུང་ཞིག་ཀྱང་ཡོད། སྒྲོལ་མ་དང་ལྷུན་འགྲུབ་གཉིས་ཁྱིམ་མཚེས་ཡིན་ཞིང་། ཁོ་གཉིས་ཧ་ཅང་མཐུན་པོ་ཡོད། ཁོ་གཉིས་གང་དུ་སོང་ཡང་མཉམ་དུ་འགྲོ་བ་དང་། རྩེད་མོ་ག་རེ་བརྩིས་ན་ཡང་མཉམ་དུ་རྩེ་གི་ཡོད། མཚམས་རེར་ཁོ་གཉིས་ཉེན་ཁ་ཆེ་བའི་རི་རྩེའི་ཕུག་པ་དག་གི་ནང་དུ་སོང་ནས་སྒོམ་རྒྱག་ཁུལ་བྱས་ནས་སྡོད་ཀྱི་ཡོད། ཉིན་ཞིག་ལྷུན་འགྲུབ་དང་སྒྲོལ་མ་གཉིས་རི་མགོར་འཁྱམ་ནས་འགྲོ་བཞིན་ཡོད་སྐབས། གློ་བུར་དུ་ཆར་པ་ཧ་ཅང་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཞིག་བབས། ཁོ་གཉིས་བརྒྱུགས་སོང་ནས་རི་མགོའི་ཕུག་པ་ཞིག་གི་ནང་འཛུལ་བ་དང་། ཕུག་པའི་སྒོ་ནས་ཕྱི་ལོགས་ཆར་བ་འབབ་སར་ལྟད་མོ་བལྟས་ནས་བསྡད།
ཡིན་ཡང་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་མ་ཤེས་པ་ཞིག་ལ། ཕུག་པ་དེའི་ནང་ཐེའུ་རང་ཞིག་གནས་ཡོད། ཐེའུ་རང་གིས་ཕག་ནས་ཁོང་གཉིས་ལ་བལྟས་ནས་བསྡད་དུས། ལྷན་འགྲུབ་དང་སྒྲོལ་མ་གཉིས་ཕན་ཚུན་མཐུན་པོ་ཡོད་པ་དང་། གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་བརྩེ་སེམས་ཟབ་མོ་ཡོད་པ་ཤེས། ཐེའུ་རང་ཧ་ཅང་ཕྲག་དོག་ཆེན་པོ་ལངས་ནས། ཁོང་གཉིས་བར་གྱི་བརྩེ་སེམས་དང་མཐུན་ལམ་ཚང་མ་མེད་པ་བཟོ་འདོད་སྐྱེས། ཐེའུ་རང་གིས་ཕག་ནས་ཁོ་གཉིས་སྐད་ཆ་ལ་ཉན་ནས་བསྡད་པ་ན། ལྷུན་འགྲུབ་ཀྱིས་སྒྲོལ་མ་ལ། ང་ཚོ་གཅིག་པུ་ཡིན་དུས་ཞེད་ཡོང་ན། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་ནས་སྒྲོལ་མའི་གཟུངས་སྔགས་བསྐྱོར་ན། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ཡོང་ནས་ང་ཚོ་ལ་མགོ་སྐྱབས་བྱེད་ཀྱི་རེད་ཟེར། ང་ཚོའི་ཕ་ལགས་ཀྱིས་ང་ལ་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་བཟླས་བྱེད་སྟངས་བསླབས་སོང་ཞེས་བཤད། བུ་མོ་སྒྲོལ་མས་ལྷུན་འགྲུབ་ལ། ང་ལ་སློབས་རོགས། ངས་ཀྱང་ང་རང་ཞེད་ཡོང་དུས་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ལ་གསོལ་བ་དང་སྨོན་ལམ་བཏབ་ནས། ང་ལ་སྐྱོབས་རོགས་ཞུ་དགོས་འདུག་ལབ། ལྷུན་འགྲུས་ཀྱིས་སྒྲོལ་མ་ལ། ངས་རང་ལ་སློབ་ཆོག་ཟེར་བཞིན་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་སྟངས་དང་། སྒྲོལ་མའི་གཟུངས་སྔགས་སྐྱོར་སྟངས་རྣམས་སློབ་བཞིན་ཡོད།
ཐེའུ་རང་གིས་ཁོ་གཉིས་ལ་ཉན་ཞོར་བློ་ངན་ཞིག་དྲན། ཕྱི་ལ་ཆར་བ་བབས་ནས་སྤྲིན་ནག་འཁྲིག་ཅིང་ས་རུབ་པ་ལྟར་ནག་ཁུང་ཆགས་ཀྱང་། ལྷུན་འགྲུབ་ཀྱིས་མུ་མཐུད་དེ་སྒྲོལ་མ་ལ་་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་བཟླས་བྱེད་སྟངས་སྐོར་བཤད། རྗེ་བཙིན་སྒྲོལ་མ་རང་གི་མདུན་ཐད་ལ་སྒོམ་དགོས། སྒྲོལ་མ་ནི་སྐུ་མདོག་ལྗངས་ལ་འོད་དང་འོད་ཟེར་འཕྲོ་བ། དབུ་ལ་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱན་སྙིང་རྗེ་མོ་ཡོད་པ་དང་། ཕྱག་དང་ཞབས་ལ་གདུ་བུ་ཡག་པོ་ཡོད་པ། མགུལ་ལ་མགུལ་རྒྱན་མུ་ཏིག་འདྲ་མིན་གྱི་འཕྲེང་བ་མནབ་པའི་ལྷ་མོ་མཛེས་ཤིང་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཞིག་ཡིན། དེ་ལྟར་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་བཞིན་གཟུངས་སྔགས་བཟླས་ནས་བསྡད་ན། སྒྲོལ་མ་དངོས་སུ་ངེད་གཉིས་མདུན་ལ་བྱོན་ནས། ལྗངས་མདོག་གི་འོད་ཟེར་འཕྲོས་ནས་སེམས་ལ་བྱམས་པ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཡི་ཁེངས་ནས། དངངས་སྐྲག་དང་ཞེད་སྣང་མེད་པའི་བྱིན་རླབས་རྩོལ་གྱི་རེད་ཅེས་བཤད། ཐེའུ་རང་རྒྱབ་ལ་ཡིབ་ནས་བསྡད་ཡོད་ཅིང་། ཁོས་བསམ་པར་ད་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ལ་བརྫུས་ནས་ཁོང་གཉིས་ལ་བར་ཆད་རྩོམ་དགོས་སྙམ། ཅུང་ཙམ་རྗེས་ནས་ཆར་བ་ཆད་པ་དང་། ཁོ་གཉིས་ཀ་ཕུག་པ་ལས་ཐོན་ཏེ་ཞིང་བར་དག་ལ་རྩེ་གི་རྩེ་གི་ཁྱིམ་ལ་ལོག
ཉིན་ཤས་རྗེས་ནས་ཡང་། ལྷུན་འགྲུབ་དང་སྒྲོལ་མ་གཉིས་རི་སྒང་ལ་འཁྱམ་ཀ་ཡོང་། ལྷན་འགྲུབ་ཀྱིས་སྒྲོལ་མ་ལ། ཁྱོད་ངའི་གསང་བའི་ས་ཕུག་ནང་ཁྲིད་ཡོང་ལབ། སྒྲོལ་མས་ང་ཕུག་པ་དེ་ལ་ཧ་ཅང་དགའ་ལབ་པ་དང་། གཉིས་ཀ་སྤྲོ་སྣང་ཁོལ་བཞིན་རི་སྒང་བརྒྱུད་ནས་སྔར་གྱི་ཕུག་པའི་ནང་དུ་འབྱོར། གཉིས་ཀས་སྤྲོ་སྣང་ཆེན་པོས་ཕུག་པ་ལས་ཕྱིའི་རླུང་བུད་ཀྱི་སྒྲ་ལ་ཉན་བཞིན་བསྡད། ཐེའུ་རང་དེས་བུ་བུ་མོ་གཉིས་སླར་ཡང་ཕུག་པར་སླེབས་ནས་འཆམ་པོར་བསྡད་ཡོད་པར་ཤེས་པས། ཁོང་ཁྲོ་དང་ཕྲག་དོག་ཆེན་པོ་ལངས། སྒྲོལ་མས་ལྷུན་འགྲུབ་ལ། ངེད་གཉིས་ཡང་བསྐྱར་རྗེས་བཙུན་སྒྲོལ་མ་སྒོམ་བཟླས་གཅིག་བྱེད་ཨེ་རེད་ལབ། ལྷུན་འགྲུབ་ཀྱི་རེད་ལབ་ནས་གཉིས་ཀས་སྒོམ་རྒྱག་འགོ་བརྩམས་པ་ན། ཐེའུ་རང་གི་ད་གོ་སྐབས་ཡག་པོ་ཞིག་བྱུང་སོང་སྙམ་ནས། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མའི་ཆས་དང་རྒྱན་ཆ། མདོག་དང་ཚང་མ་དེ་འདྲ་ཞིག་ལ་བརྫུས་ནས། བུ་བུ་མོ་གཉིས་ཀྱི་མདུན་ལ་སྒྲོམ་མ་བཞིན་དུ་ཤར་ནས། འོད་ཟེར་ལྗང་གུ་འཕྲོ་ནས་བྱིན་རླབས་རྩོལ་ཁུལ་བྱས། ཕྲུ་གུ་གཉིས་ཀྱིས་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་དངོས་སུ་ཁོང་གཉིས་མདུན་ལ་བྱོན་སོང་བསམ་ནས། དད་སེམས་ཆེན་པོས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གསོལ་བ་སྨོན་ལམ་བཏབ་དུས། ཐེའུ་རང་དགའ་ཐག་ཆོད་བཞིན། ཁོང་གཉིས་ལ་འོད་ཟེར་སྤྲོ་ཁུལ་གྱིས་ལྷུན་འགྲུབ་དང་སྒྲོལ་མའི་བར་གྱི། བརྩེ་བ་དང་བྱམས་སྐྱོང་། འཆམ་མཐུན་ཚང་མ་ཐེའུ་རང་གིས་ཁུར་ནས་མེད་པ་བྱས།
དེ་ནས་ཕྲུ་གུ་གཉིས་ཕུག་པ་ལས་ཐོན་ཏེ་ཁྱིམ་ལ་ལོག་པའི་ལམ་བར་དུ། སྒྲོལ་མས་ལྷུན་འགྲུབ་ལ་ཁྱོད་འགྲོ་མགྱོགས་དྲག་འདུག་ལབ་ནས་རྙོག་གྲ་བཤད། ད་དུང་སྒྲོལ་མས་ལྷུན་འགྲུབ་ལ། དེ་རིང་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁུར་ཡོད་པའི་བྱི་རིལ་ཡང་ང་ལ་བགོག་མ་བྱུང་ལབ། ལྷུན་འགྲུབ་ཡང་སྒྲོལ་མའི་ཐོག་ངར་བཞིན། ང་གྲོད་ཁོག་ལྟོག་གི་འདུག ཁྱོད་ལ་བགོ་བྱ་རྒྱག་སྣ་མི་འདུག་ཟེར་བཞིན། ལྟོག་རྔམ་ཆེན་པོས་བྱི་རིལ་དང་ཁབ་ཟས་ཡོད་ཚད་ཁོ་རང་གཅིག་པུས་བཟས། སྒྲོལ་མས་ཁོང་ཁྲོ་ཆེན་པོས་དེ་རིང་ནས་བཟུང་ང་ཁྱོད་དང་གྲོགས་པོ་བཟོ་གི་མིན་ལབ་པ་དང་། མོ་ངུ་བཞིན་སྒོམ་ལ་གཞོལ་ནས་ཡོད་པའི་རྨོ་ལགས་འགྲམ་ལ་བརྒྱུགས་ནས་སོང་། སྒྲོལ་མས་རྨོ་ལགས་ཀྱི་པང་ལ་མགོ་བཞག་ནས་ངུས་ནས་བསྡད། རྨོ་རྨོ་ལགས་ཀྱིས་སྒྲོལ་མའི་མགོ་ལ་བྱིལ་བྱིལ་བྱེད་བཞིན། ངག་ནས་རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མའི་གཟུངས་སྔགས་བསྒྲངས་ནས་བཞུགས། རྗེས་བཙུན་སྒྲོལ་མས་རྨོ་རྨོ་ལགས་ལ་བུ་བུ་མོ་གཉིས་ལ་ཐེའུ་རང་གིས་གནོད་པ་བྱས་ཚུལ་གསུངས། དེ་ནས་རྨོ་ལགས་ཀྱིས་སྒྲོལ་མའི་མིག་ཆུ་དེ་ཕར་ཕྱིས་ནས། གཅིག་ལ་ལྷུན་འགྲུབ་བོས་ཤོག་ལབ།
ལྷུན་འགྲུབ་སླེབས་རྗེས། རྨོ་ལགས་ཀྱིས་ལྷུན་འགྲུབ་དང་སྒྲོལ་མ་གཉིས་མཉམ་དུ་ས་ལ་བསྡད་བཅུག་ནས། དེ་རིང་ཁྱེད་གཉིས་བར་ལ་རྒྱབ་འདྲེ་ཤོར་རྐྱེན་ནི་ཐེའུ་རང་གིས་གནོད་པ་བྱས་འདུག ཐེའུ་རང་གི་གནོད་པ་བཟློག་པ་ལ་གཟུངས་སྔགས་ཞིག་སློབ་ཆོག ཁྱེད་གཉིས་རྗེས་མ་ག་དུས་རྩོད་ཤོར་གྲབས་བྱས་ན། གཟུངས་སྔགས་དེ་ཡག་པོ་སྒྲོངས་ལབ། དེ་ནས་སྒྲོལ་མ་དང་ལྷུན་འགྲུབ་གཉིས་ཀྱིས། སུ་ཁོང་ཁྲོ་ལངས་ན་ཡང་། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་མཁྱེན། ཐེའུ་རང་ཕྱིར་ཟློགས། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་མཁྱེན། ཐེའུ་རང་ཕྱིར་ཟློགས། རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་མཁྱེན། ཐེའུ་རང་ཕྱིར་ཟློགས། ཞེས་པའི་གཟུངས་སྔགས་དེ་ཚར་གསུམ་སྐྱོར་གྱི་ཡོད། དེ་ནས་བཟུང་སླར་ཡང་ཁོང་གཉིས་བར་གྱི་བརྩེ་བ་ཇེ་ཆེ་དང་། བྱམས་སྐྱོང་དང་སེམས་ཁུར་ཇེ་བཟང་ལ་སོང་། དེ་ནས་ཁོང་གཉིས་སྔར་བཞིན་ཕན་ཚུལ་སེམས་ཁུར་དང་བརྩེ་འདང་ཟབ་མོའི་ངང་རྩེད་མོ་བརྩིས་ནས་བསྡད་ཡོད།
རྨོ་རྨོ་ལགས་ཀྱིས་ཐེའུ་རང་གིས་ཁོང་གཉིས་གནོད་པ་ལས་བཏང་བ་ཤེས་རྗེས། ཐེའུ་རངཁྱོད། བདེ་བ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག ཐེའུ་རང་ཁྱོད་། སྡུག་བསྔལ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བ་གྱུར་ཅིག ཐེའུ་རང་ཁྱོད། སྡུག་བསྔལ་མེད་པའི་བདེ་བ་དམ་པ་དང་མི་འབྲལ་བར་གྱུར་ཅིག ཐེའུ་རང་ཁྱོད། ཉེ་རིང་ཆགས་སྡང་ཉེ་དང་བྲལ་ཏེ་བློ་བཏང་སྙོམ་ཆེན་པོ་ངང་ལ། སེམས་རབ་ཏུ་གནས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ།
Nepali version
Translated by Pragalbha Basnet
हरित तारा बन्न चाहने शैतानआत्मा
रचियता मेरभ मोर
एकादेशमा ,धेरै पहिले पनि हैन , सेतो हिमालहरुले घेरिएको सुन्दर उपत्यकामा, लुन्डुप भन्ने केटा बस्थ्यो। लुन्डुपको स्वभाव सधै खुसी रहने ,मैत्रीपुर्ण र मायालु थियो। उसको सबैभन्दा मिल्ने साथी उसको छिमेकी डोल्मा थिइन। तिनीहरू सँगसँगै बगैंचामा खेल्ने र पहाडको माथि साहसिक यात्रामा जान्थे ,जहाँ उनीहरूले एउटा विशेष गुफा फेला पारे। एक दिन जब ठूलो वर्षा-ऋतुको झरी पर्यो , तिनीहरू आश्रय खोज्दै थिए त्यहि समयमा लुन्डुपले यो अद्भुत गुफा भेट्टाएका थिए । तिनीहरू पानीको दृश्य हेर्दै गुफाको प्रवेशद्वारमा बसे।
लुन्डुप र डोल्मा त्यस गुफामा शैतानआत्मा छ भन्ने कुरा बाट अनभिज्ञ थिए र त्यस आत्मा लाइ लुन्डुप र डोल्मा सबैभन्दा मिल्ने साथी भएको कुरा चित्त बुझेन! उ ईर्ष्यालु थियो र उनीहरु बीच रहेको सम्पूर्ण माया र प्रेम आफु चाहन्थ्यो । शैतानआत्मा क्रोध र ईर्ष्याको साथ कुनामा लुकेर डोल्मा र लुन्डुप को कुराकानी सुन्नुथाल्यो। कसरि डर र त्रासले आफुलाई सताएको बेला हरित तारालाई ध्यान गरेर बोलाउने भनेर लुन्डुपले आफ्नो बुवा संग पाएको ज्ञान डोल्मा संग साट्दै थिए। डोल्माले ध्यान दिएर सुनिन र भनिन, "म तारालाई आमन्त्रित गर्न चाहान्छु ताकि वहाँ ले मेरो सुरक्षा र हेरचाह गरुन र मैले पनि वहाँलाई मेरो जीवनको प्रकाश र सम्मान दिन सकौं।" त्यसोभए लुन्डुपले भने, "म तिमीलाई तारालाई कसरी बोलाउने भनेर सिकाउनेछु।"
"ये यस्तोपो रैछ कुरो," शैतानआत्मा ले सोच्यो, "म हरित ताराको ढोंग (नक्कल) गर्न सक्छु भनि उसले सोच्यो।" त्यसैले उ अँध्यारोमा, लुन्डुपले कसरी तारालाई बोलाउने र उसको सुन्दर हरियो प्रकाश चम्काउने भनि डोल्मालाई शिक्षा दिएको हेरेर बस्यो । तारा जब प्रकट हुनुभयो, शैतानआत्मा तुरुन्तै उनको पछाडि लुक्यो र आफु पनी तारा भएको ढोंग गर्यो । ताराका सबै चालहरू, उनको बस्त्र र कसरी उनले सुन्दर हरियो प्रकाश पठाउँछिन, जसले शान्ति र सद्भाव र सबैको हृदयमा प्रेम फैलाउछ, उसले ध्यान दिएर हेर्यो ।
वर्षात रोकियो र दुवै साथी जौको मैदानमा खेल्दै घर फर्किए।
केहि दिन बितेपछि , लुन्डुप र डोल्मा फेरि एक रोमाञ्चक यात्रामा बाहिर निस्के। "हामी फेरि हाम्रो गोप्य गुफामा जाऔं," लुन्डुप ले भने। डोल्माले भनिन्, "मलाई गुफाहरू मन पर्छ। तिनीहरू एकदम शान्तिमय हुन्छन्।" यसरी ती दुवै गुफा भएको पहाड माथि उक्ले । तिनीहरू बतास को मधुर सुसेली सुनेर खुशीसँग चुपचाप बसे । शैतानआत्माले बुझे कि केटाकेटीहरू फर्किए र उनीहरुको यस्तो मेलमिलापमा देखेर उसलाई फेरि रीस र ईर्ष्या महसुस भयो। डोल्माले सुझाव दिइन, "तारालाई फेरि बोलाऊ ।" "ठीक छ", लुन्डुपले भने र उनले डोल्मा लाई मार्गदर्शन दिन सुरु गरे i"यहि हो मौका," शैतानआत्माले सोच्यो र उसले हरित ताराको ढोंग गर्ने विचार गर्यो र आफूलाई ताराको पोशाकमा सजायो र आफूलाई उनको रूपमा प्रस्तुत गर्यो। ताराको उपस्थिथिले उनीहरुलाई एकदमै खुसि बनायो र उनीहरुले कुनै शंकानै गरेनन।। डोल्माले भनिन, "कृपया तपाईको हरियो प्रकाशले हामीलाइ चम्काउनुहोस्।"शैतानआत्माले हरियो प्रकाश को चमक देखायो तर त्यसको सट्टा उसले डोल्मा र लुन्डुपबाट प्रेम र प्रकाश खोसी दियो।
त्यसपछि उनीहरुमा रिस को बिउ पलायो र घर फर्कने क्रममा डोल्माले लुन्डुप लाई गुनासो गर्न थालिन कि ऊ एकदम छिटो हिड्छ र उसँग खाजा बाडेर पनि खादैन । लुन्डुप ले, डोल्मातिर फर्कियो र चिच्यायो कि ऊ भोकाएको छ र उसले आफूसँग भएको बाँड्न पर्याप्त छैन। त्यसपछि लुन्डपले दुवैलाई खानको लागि ल्याएका केकको टुक्रा लोभ्याएर एक्लै खायो । डोल्मा रुन थालिन र लुन्डप लाई भनिन, उनी अब उसको साथी बन्न चाहँदिनन्।
डोल्मा रुँदै घर फर्किन्, उनी हजुरआमा ध्यानमा बसेको ठाउमा गइन् र हजुरआमाको काखमा घोप्टेर रुन थालिन । हजुरआमाले डोल्माको ढाड सुम्सुमाइन र डोल्माको मनमा शान्ति ल्याउन चुपचाप ताराको प्रार्थना गरिन। शैतानआत्माले गरेको कर्तुत त्यसपछि हजुरआमाले श्वेत ताराबाट थाहा पाइन् ।
हजुरआमाले डोल्मालाई उनका आँसु पुछ्न सहयोग गरिन् र कसैलाई पठाएर लुन्डुप लाई बोलाउन भनिन् । हजुरआमा दुबै बच्चाहरू सँगै बसिन् र उनीहरूलाई शैतानआत्माले गरेको कुराहरु भनिन्। हजुरआमाले भनिन्, "गल्तीले तिमीहरुले शैतानआत्मालाई आमन्त्रित गर्यौं , हरित तारालाई होइन, त्यसैले तिमीहरु मात्र त्यस्ता व्यक्ति हौं जसले शैतानआत्मालाई टाढा जान र फेरि कष्ट नदिन भन्न सक्छौं । त्यसैले , केटाकेटीहरू ठूलो स्वरमा चिच्याए:
"मलाई थाहा छ, तिमि हरित ताराको नाटक गर्दै छौं र उनको पछाडि लुकेको छौं ।
म तिमीलाई आदेश दिन्छु मलाइ छोडेर गइहाल "।
जोखिम न लिन"यसलाई बारम्बार भन ", हजुरआमाले भनिन्,!"
बच्चाहरूले यी जादूइ शब्दहरू तीन पटक भने र हरेक पटक भन्दा उनीहरूको आवाज बढ्दै गयो र स्पष्ट भयो र तिनीहरूको मुटु फेरि प्रेम र प्रकाशले भरिपूर्ण भयो। तिनीहरूले एक अर्कालाई हेरे र मुस्कुराए। त्यसपछि उनीहरुको मिलन भयो र संधै खुशी खुशी सँगै खेल्न र दौडन थाले ।
शैतानआत्माले बुझे कि उनले अपनाएको तरिका ठिक हैन र पछुतो महसुस गरे । हजुरआमाले शैतानआत्मा लाई हेरेर भनिन्:
“तिमी खुशी रहनु; तिमी स्वतन्त्र रहनु “कृपया तिमी आफ्नो घर फर्क र आत्माको प्रकाश संग खेल र प्रेमले तिम्रो मुटु फेरि भरिनेछ र तिमि सँग धेरै, धेरै आत्मिक मित्रहरू हुनेछन्।
र त्यसो भए, यो त्यस्तै थियो र त्यस्तै भयो !
An Example of Literacy lessons based on the story for class 1 and 2
These example lessons can be done for any language, such as Tibetan or Nepalese when used as native language to teach literacy.
Listening to comprehension, composition, handwriting, and drawing:
Class 1: Introducing consonants: early in class 1, using the story to teach writing the consonants C and M
The above is a drawing of Lundup and Dolma in the cave in the mountains. The drawing of the cave hints at the form of the C consonant and the mountains drawing hints of the M consonant.
From the drawing we move to writing the abstract form of the letters, as you can see below:
How do we move from teaching letters to words and sentences? The photos below illustrate the progression of class 1 literacy once the letters are introduced. We continue to use an integrated approach to learning in support of the pupils acquiring writing skills in the following sequence: from listening to drawing, from drawing to writing letters and words, to writing a sentence, and paragraphs.
We can also use this story in class 2 Literacy Main Lesson block to develop composition skills, punctuation, handwriting, and continue using high frequency words. In class 2 literacy, the pupils learn to compose their own narrative of the story. Here they learn the correct use of capital and lowercase letters, punctuation, title and paragraphs, continue to practice handwriting, consistency of tenses in composition, continue to learn to spell high frequency words, and read what they write.
© Abiding Heart Education, 2017-2021. All rights reserved. No part of this document may be reproduced in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval systems, without permission in writing from Abiding Heart Education
This curriculum content is published as part of Abiding Heart Education Primary curriculum, created by Dr Meyrav Mor. © 2021. Abiding Heart Education™. All rights reserved.
This work may be used by class teachers in their classrooms only and acknowledgement that this curriculum belongs and is the creation of Abiding Heart Education. This Copyright statement must be included in its entirety, including the contact information that follows.
Abiding Heart Education™
Abiding Heart Education, Nepal
Boudha, Tinchuli-6, Anandapur,
Brihaspati Marg, Kathmandu, Nepal
Abiding Heart Education, USA
5000 Butte St Lot 71,
Boulder, CO 80305, USA